Η «Κιβωτός του Κόσμου» και ο πατέρας Αντώνιος στέλνουν μήνυμα ελπίδας μέσα στην πανδημία
Ο πατέρας Αντώνιος, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της καραντίνας, δεν χάνει ποτέ την αισιοδοξία του και δηλώνει προσηλωμένος στον στόχο του να βρίσκει πάντα τον τρόπο να βοηθάει όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ 5.4.2020
Ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε. Καμία θυσία δεν πήγε ποτέ χαμένη.
Υγεία, οικονομία, σχέσεις, παραγωγή, τεχνολογία, μεταβάλλονται με ταχύτατο ρυθμό. Απώλειες, αβεβαιότητα, φόβος και μια απέραντη σιωπή κατέχουν δεσπόζουσα θέση στη νέα πραγματικότητα. Η πανδημία του κορωνοϊού δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο έναν εθελοντικό οργανισμό όπως η «Κιβωτός του Κόσμου». Είναι γεγονός ότι οι δωρεές έχουν μειωθεί κατακόρυφα, οι φιλανθρωπικές εκδηλώσεις έχουν ματαιωθεί, ενώ, ταυτόχρονα, έχουν παρθεί από την αρχή όλα τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας. Ο πατέρας Αντώνιος, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, δεν χάνει ποτέ την αισιοδοξία και την ελπίδα του. Από την αρχή της συνομιλίας μας δηλώνει προσηλωμένος στον στόχο που έχει θέσει: να βρίσκει πάντα τον τρόπο να βοηθάει όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά.
Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια διατηρεί έντονα στη μνήμη του αγώνες, κόπους, θυσίες και, κυρίως, τη χαρά και την ευτυχία τού να βλέπεις παιδιά που άλλοι θεωρούσαν «καμένα χαρτιά» να αναζωογονούνται. Όπως μου εξηγεί, υπάρχουν καθημερινά στιγμές που τον διαπερνούν ανησυχίες και φόβοι για την κάλυψη των αναγκών και των τρεχουσών υποχρεώσεων της Κιβωτού. Αλλά σπεύδει να τονίσει ότι νιώθει την υποχρέωση να συνεχίσει το έργο της ανιδιοτελούς προσφοράς. Άλλωστε, από πολύ νωρίς έχει διδαχτεί ότι σημασία δεν έχουν τα υλικά αγαθά αλλά ο πλούτος των συναισθημάτων.
Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, με το μειλίχιο ύφος του, την πραότητα και τη νεανική διάθεση που τον διακρίνουν, εκφράζει το ελπιδοφόρο μήνυμά του σε σχέση με τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που ζούμε οικουμενικά. Όπως όλοι «μένουμε σπίτι», εκείνος λέει χαριτολογώντας ότι «Μένει Κιβωτό».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ 5.4.2020
Ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε. Καμία θυσία δεν πήγε ποτέ χαμένη.
Υγεία, οικονομία, σχέσεις, παραγωγή, τεχνολογία, μεταβάλλονται με ταχύτατο ρυθμό. Απώλειες, αβεβαιότητα, φόβος και μια απέραντη σιωπή κατέχουν δεσπόζουσα θέση στη νέα πραγματικότητα. Η πανδημία του κορωνοϊού δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο έναν εθελοντικό οργανισμό όπως η «Κιβωτός του Κόσμου». Είναι γεγονός ότι οι δωρεές έχουν μειωθεί κατακόρυφα, οι φιλανθρωπικές εκδηλώσεις έχουν ματαιωθεί, ενώ, ταυτόχρονα, έχουν παρθεί από την αρχή όλα τα μέτρα ασφάλειας και προστασίας. Ο πατέρας Αντώνιος, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, δεν χάνει ποτέ την αισιοδοξία και την ελπίδα του. Από την αρχή της συνομιλίας μας δηλώνει προσηλωμένος στον στόχο που έχει θέσει: να βρίσκει πάντα τον τρόπο να βοηθάει όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά.
Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια διατηρεί έντονα στη μνήμη του αγώνες, κόπους, θυσίες και, κυρίως, τη χαρά και την ευτυχία τού να βλέπεις παιδιά που άλλοι θεωρούσαν «καμένα χαρτιά» να αναζωογονούνται. Όπως μου εξηγεί, υπάρχουν καθημερινά στιγμές που τον διαπερνούν ανησυχίες και φόβοι για την κάλυψη των αναγκών και των τρεχουσών υποχρεώσεων της Κιβωτού. Αλλά σπεύδει να τονίσει ότι νιώθει την υποχρέωση να συνεχίσει το έργο της ανιδιοτελούς προσφοράς. Άλλωστε, από πολύ νωρίς έχει διδαχτεί ότι σημασία δεν έχουν τα υλικά αγαθά αλλά ο πλούτος των συναισθημάτων.
Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησής μας, με το μειλίχιο ύφος του, την πραότητα και τη νεανική διάθεση που τον διακρίνουν, εκφράζει το ελπιδοφόρο μήνυμά του σε σχέση με τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που ζούμε οικουμενικά. Όπως όλοι «μένουμε σπίτι», εκείνος λέει χαριτολογώντας ότι «Μένει Κιβωτό».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)