.
Το να θέτουμε προτεραιότητες με αποτελεσματικό τρόπο απαιτεί ψυχραιμία, καλή ανάλυση των δεδομένων και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Υπάρχει μια ιστορία που αξιοποιούμε στην εκπαίδευση για να στοχαστούμε πάνω στον τρόπο που θέτουμε προτεραιότητες στη ζωή μας και αν αυτός μας βοηθά να πετυχαίνουμε τους σημαντικούς στόχους μας.Η ιστορία λέγεται “Πέτρες, Βότσαλα, Άμμος, Νερό” και έχει ως εξής…
“Μια μέρα, ένας καθηγητής φιλοσοφίας μπήκε στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου για να κάνει το μάθημά του, έχοντας φέρει όμως μαζί του ορισμένα ιδιαίτερα αντικείμενα.
Όταν ξεκίνησε λοιπόν το μάθημα, πήρε μια ευρύχωρη άδεια γυάλα και τη γέμισε με μεγαλες πέτρες, χωρίς να εξηγεί γιατί το κάνει. Ρώτησε τους φοιτητές αν ήταν γεμάτη. Εκείνοι συμφώνησαν πως ήταν.
Τότε λοιπόν, ο καθηγητής πήρε ένα κουτί με βότσαλα και το άδειασε μέσα στη γυάλα. Την ταρακούνησε ελαφρά. Τα βότσαλα, κύλησαν ανάμεσα στις μεγάλες πέτρες. Ρώτησε πάλι τους φοιτητές αν η γυάλα ήταν γεμάτη. Συμφώνησαν πως ήταν.
Ο καθηγητής πήρε ένα κουτί γεμάτο άμμο και το άδειασε στη γυάλα. Η άμμος γέμισε όσο κενό είχε απομείνει. Τότε, ρώτησε ξανά αν η γυάλα ήταν γεμάτη. Οι φοιτητές απάντησαν με μια φωνή – ναι.
Ο καθηγητής λοιπόν πήρε ένα ποτήρι νερό και το έχυσε μέσα στη γυάλα. Οι φοιτητές γέλασαν.
Τώρα, είπε ο καθηγητής, καθώς τα γέλια χαμήλωναν, θα ήθελα να παρομοιάσετε τη γυάλα με τη ζωή σας.
Οι μεγάλες πέτρες είναι τα σημαντικά πράγματα: η οικογένειά σας, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, οι φίλοι σας, τα όνειρά σας. Πράγματα που – εάν χάνατε όλα τα υπόλοιπα και σας έμεναν αυτά – η ζωή σας θα ήταν γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι τα επόμενα πράγματα που έχουν σημασία, όπως για παράδειγμα, η δουλειά σας, το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας.
Η άμμος είναι τα πολύ μικρά πράγματα. Και το νερό, εδώ αντιπροσωπεύει όλα τα ασήμαντα μικροζητήματα που αφήνουμε να μπαίνουν στο πρόγραμμά μας – χωρίς να είναι απαραίτητα – και το συμπιέζουν. Μαζί και εμάς…
Ένας ανυπόμονος φοιτητής πήρε τον λόγο και είπε: Το θέμα δηλαδή είναι ότι, όσο γεμάτο και αν είναι το πρόγραμμά μας, εαν προσπαθήσουμε πραγματικά, θα βρούμε χώρο και χρόνο να χωρέσουμε και άλλα πράγματα;
Οχι, απάντησε ο καθηγητής. Αυτό που μπορούμε να διδαχθούμε το εξής:
Εάν βάλουμε πρώτα το νερό και την άμμο στη γυάλα, δεν υπάρχει χώρος για τα βότσαλα και τις μεγάλες πέτρες. Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή μας. Εάν ξοδέψουμε όλο το χρόνο και την ενέργειά μας στα μικρά πράγματα, δεν θα χωρέσουν τα μεγάλα και σημαντικά “συστατικά”…
Πρέπει να δίνουμε σημασία σε αυτά που συμβάλλουν στην ευτυχία μας.
Να ερωτευόμαστε.
Να περνάμε χρόνο με τους φίλους μας.
Να βγάζουμε τον σύντροφό μας για δείπνο.
Πάντα θα υπάρχει χρόνος για να πάμε στη δουλειά, να πάμε γυμναστήριο, να κάνουμε ένα πάρτυ, να καθαρίσουμε το αυτοκίνητο.
Φροντίστε τις “μεγάλες πέτρες” πρώτα και μετά τα βότσαλα. Θέστε προτεραιότητες. Τα υπόλοιπα είναι άμμος και νερό.”
Αυτή η ιστορία, λοιπόν, μας θυμίζει πως οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας, συχνά μας κάνουν να αντιδρούμε στις διάφορες πιέσεις, παρά να δρούμε συνειδητά και ψύχραιμα για να οργανώσουμε τον χρόνο και τους στόχους μας.
Τείνουμε να μπερδεύουμε τα σημαντικά με τα επείγοντα, με αποτέλεσμα να ξεχνούμε τι πραγματικά δίνει νόημα στη ζωή μας. Ασχολούμαστε με “άμμο” ενώ υπάρχουν “μεγάλες πέτρες” που περιμένουν υπομονετικά να εκτιμήσουμε την αξία τους και να τις θέσουμε ως πρώτες προτεραιότητες.
Και – ευτυχώς – όλα είναι θέμα απόφασης και επιλογής.
Εμείς επιλέγουμε τι θα βάλουμε πρώτα μέσα στη γυάλα και τι μετά. Είναι στο χέρι μας να διαχειριστούμε τις προτεραιότητές μας με σοφία, ώστε όταν κάποια στιγμή θα κοιτάξουμε πίσω, να μη δούμε μια γυάλα γεμάτη με άμμο και νερό…
Όπως έχει διατυπώσει και ο Michael Altshuler:
“Τα άσχημα νέα είναι ότι ο χρόνος πετά…
Τα καλά νέα είναι ότι εσύ πιλοτάρεις!”
Πατώντας πάνω στο Harvard Business Review μπορείτε να διαβάσετε γιατί πρέπει να φροντίζουμε τις προτεραιότητές μας πριν αναλάβει να τις διευθετήσει κάποιος άλλος για εμάς.
https://www.gametree.gr/2015/11/16/rocks-pebbles-sand-story-proteraiotites/