Τα πλατανοδάση χάνονται το ένα μετά το άλλο χωρίς να μπορεί να ανακοπεί η νόσος του μεταχρωματικού έλκους που χτυπά τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα οι επιστήμονες έχουν ενδείξεις ότι η νόσος μεταδίδεται με τα έντομα και τα πουλιά, πέρα από τους τρόπους που είχαν καταγραφεί μέχρι τώρα. Αν οι ενδείξεις μετατραπούν σε αποδείξεις τότε είναι θέμα χρόνου να νεκρώσει ακόμη μεγαλύτερος αριθμός δέντρων. Νεαρά δένδρα συνήθως νεκρώνονται σε χρόνο μικρότερο των δύο ετών, ενώ τα μεγαλύτερα δένδρα μπορούν να επιβιώσουν για αρκετά χρόνια μετά την προσβολή τους, ωστόσο, ο θάνατος των προσβεβλημένων φυτών είναι αναπόφευκτος. Αρχικά τα δέντρα απογυμνώνονται και μετά σαπίζουν. Μεγάλες καταστροφές έχουν σημειωθεί στα παρόχθια πλατανοδάση κατά μήκος των ποταμών Αράχθου, Αχέροντα, Λούρου, Αώου, Βοϊδομάτη και Καλαμά στην Ήπειρο. Σε αρκετά τμήματα αυτών των ποταμών έχει καταστραφεί πλήρως η παρόχθια βλάστηση πλατάνου.
Η ασθένεια που μετέδωσαν τα μπαούλα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Κατά την πλέον διαδεδομένη εκδοχή, ο μύκητας εισήχθη στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με ξύλο πλατάνου που είχε χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή κιβωτίων για τη μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού από τις ΗΠΑ.
Στο βίντεο βλέπουμε το πλατανόδασος Αγίου Γεωργίου Φιλιππιάδας που το διασχίζει ο Λούρος ποταμός όπως είναι σήμερα.