Μουσική: Το Μπλόκο της Καισαριανής
Χάρις Αλεξίου (1976)
Στίχοι: Νότης Περγιάλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι:
Ποιόνε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Που γίνηκε μια Κυριακή
πρωί με τη δροσούλα.
Γιώργη με τη γλυκιά φωνή,
με τις φαρδιές τις πλάτες,
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και τραγούδησες
και τάραξες τη γειτονιά
ως πέρα στο Παγκράτι.
Ποιόνε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Λευτέρη, με τα γαλανά
τα μάτια και την ομορφιά,
τους τοίχους που μπογιάτιζες
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και ζωγράφισες,
και το κοιτάν στη γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι?
Γιάννη καλέ, Νίκο αδελφέ,
Δημήτρη καροτσέρη,
π' άφησες έρμο τ' άλογο,
να τριγυρνά στους δρόμους
και το κοιτάν στην γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι.
--------------------------------------------------------
Συμπεριλαμβάνονται σκηνές απο την ταινία, Το τελευταίο σημείωμα.
ΕΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: 2017
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης
---------------------------------------------------------
Η εκτέλεση των 200 από τους Ναζί στην Καισαριανή τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944
Η Πρωτομαγιά δεν είναι ούτε αργία ούτε απεργία ούτε φυσικά και ξάπλες σε κάποια παραλία.
Η Πρωτομαγιά είναι ένα μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της πατρίδας μας και αυτή είναι η σκληρή ιστορία που θα την συντροφεύει για πάντα.
Ξημερώματα της Πρωτομαγιάς του 1944 και κανείς στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου δεν κοιμάται. Πιο πολύ από όλους οι κομμουνιστές που την εποχή του Μεταξά κρατούνταν στην Ακροναυπλία. Οι Ακροναυπλιώτες, όπως ονομάζονταν, ήταν σίγουροι πως το δικό τους όνομα ήταν μέσα στη λίστα των μελλοθάνατων. Συνολικά 200 παρών ακούστηκαν εκείνο το βράδυ μέσα στο στρατόπεδο. Τόσοι ήταν οι κρατούμενοι που ζητήθηκαν ως αντίποινα για τη δολοφονία ενός Γερμανού στρατηγού και τριών αξιωματικών σε ενέδρα στους Μολάους – 50 Έλληνες για κάθε έναν Γερμανό.
Όσοι άκουσαν το όνομά τους αποχαιρέτησαν τους συντρόφους τους και βγήκαν από τα κελιά με συνθήματα για την Ελλάδα και τη λευτεριά, για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ. Με σταθερό βήμα προχώρησαν και σχημάτισαν εικοσάδες μπροστά στο Μπλοκ 15, το κτήριο που ήταν χώρος αυστηρής απομόνωσης των κρατουμένων. Το στρατόπεδο Χαϊδαρίου ζει μία από τις πιο «σημαντικές» στιγμές στην ιστορία του. Ο «μπαμπούλας», το φόβητρο για όσους ήταν απ’ έξω, εκεί όπου γίνονταν βασανιστήρια έστελνε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 Έλληνες για εκτέλεση.
Χάρις Αλεξίου (1976)
Στίχοι: Νότης Περγιάλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι:
Ποιόνε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Που γίνηκε μια Κυριακή
πρωί με τη δροσούλα.
Γιώργη με τη γλυκιά φωνή,
με τις φαρδιές τις πλάτες,
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και τραγούδησες
και τάραξες τη γειτονιά
ως πέρα στο Παγκράτι.
Ποιόνε να κλάψω πρώτονε
ποιον να τραγουδήσω πρώτονε
στο μπλόκο στην Καισαριανή,
που γίνηκε μια Κυριακή.
Λευτέρη, με τα γαλανά
τα μάτια και την ομορφιά,
τους τοίχους που μπογιάτιζες
πες μου την ύστερη στιγμή
τι βρήκες και ζωγράφισες,
και το κοιτάν στη γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι?
Γιάννη καλέ, Νίκο αδελφέ,
Δημήτρη καροτσέρη,
π' άφησες έρμο τ' άλογο,
να τριγυρνά στους δρόμους
και το κοιτάν στην γειτονιά
και κλαίνε στο Παγκράτι.
--------------------------------------------------------
Συμπεριλαμβάνονται σκηνές απο την ταινία, Το τελευταίο σημείωμα.
ΕΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: 2017
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης
---------------------------------------------------------
Η εκτέλεση των 200 από τους Ναζί στην Καισαριανή τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944
Η Πρωτομαγιά δεν είναι ούτε αργία ούτε απεργία ούτε φυσικά και ξάπλες σε κάποια παραλία.
Η Πρωτομαγιά είναι ένα μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της πατρίδας μας και αυτή είναι η σκληρή ιστορία που θα την συντροφεύει για πάντα.
Ξημερώματα της Πρωτομαγιάς του 1944 και κανείς στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου δεν κοιμάται. Πιο πολύ από όλους οι κομμουνιστές που την εποχή του Μεταξά κρατούνταν στην Ακροναυπλία. Οι Ακροναυπλιώτες, όπως ονομάζονταν, ήταν σίγουροι πως το δικό τους όνομα ήταν μέσα στη λίστα των μελλοθάνατων. Συνολικά 200 παρών ακούστηκαν εκείνο το βράδυ μέσα στο στρατόπεδο. Τόσοι ήταν οι κρατούμενοι που ζητήθηκαν ως αντίποινα για τη δολοφονία ενός Γερμανού στρατηγού και τριών αξιωματικών σε ενέδρα στους Μολάους – 50 Έλληνες για κάθε έναν Γερμανό.
Όσοι άκουσαν το όνομά τους αποχαιρέτησαν τους συντρόφους τους και βγήκαν από τα κελιά με συνθήματα για την Ελλάδα και τη λευτεριά, για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ. Με σταθερό βήμα προχώρησαν και σχημάτισαν εικοσάδες μπροστά στο Μπλοκ 15, το κτήριο που ήταν χώρος αυστηρής απομόνωσης των κρατουμένων. Το στρατόπεδο Χαϊδαρίου ζει μία από τις πιο «σημαντικές» στιγμές στην ιστορία του. Ο «μπαμπούλας», το φόβητρο για όσους ήταν απ’ έξω, εκεί όπου γίνονταν βασανιστήρια έστελνε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 Έλληνες για εκτέλεση.