Το Παρίσι δεν είναι μόνο ο Πύργος του Άιφελ ή/και τα άλλα πασίγνωστα στους ξένους περιηγητές μνημεία. Είναι επίσης οι κάτοικοί του που αντιμετωπίζουν ο καθένας την καθημερινότητά του, ταλαιπωρούνται από τον άστατο καιρό, όμως δεν παραλείπουν να πιούν το καφεδάκι τους σε κάποιο παρόδιο μπιστρό και, με πρώτη ευκαιρία, αναζητούν τη διασκέδαση στα λούνα παρκ και τα νυχτερινά κέντρα.
Midnight in Paris Woody Allen
Το Παρίσι δεν είναι μόνο ο Πύργος του Άιφελ ή/και τα άλλα πασίγνωστα στους ξένους περιηγητές μνημεία. Είναι επίσης οι κάτοικοί του που αντιμετωπίζουν ο καθένας την καθημερινότητά του, ταλαιπωρούνται από τον άστατο καιρό, όμως δεν παραλείπουν να πιούν το καφεδάκι τους σε κάποιο παρόδιο μπιστρό και, με πρώτη ευκαιρία, αναζητούν τη διασκέδαση στα λούνα παρκ και τα νυχτερινά κέντρα.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΝΕΣΚΟ
Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα-Βάσσες (1986)
Ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγάλειας είναι ένας από τους σπουδαιότερους και πιο επιβλητικούς ναούς της αρχαιότητας. Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα επειδή τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός, που υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας, ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Το μνημείο αυτό με την πανανθρώπινη σημασία και συνάμα ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1986. Τμήμα της ζωφόρου του ναού αποσπάστηκε το 1814 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο.
Αρχαιολογικός τόπος των Δελφών (1987)
Ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγάλειας είναι ένας από τους σπουδαιότερους και πιο επιβλητικούς ναούς της αρχαιότητας. Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα επειδή τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός, που υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας, ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Το μνημείο αυτό με την πανανθρώπινη σημασία και συνάμα ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1986. Τμήμα της ζωφόρου του ναού αποσπάστηκε το 1814 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο.
Τα πιο σημαντικά μουσεία της Αθήνας
Στον ελεύθερο χρόνο σας μπορείτε να επισκεφτείτε ένα από τα σημαντικά μουσεία της πόλης. Τα μεγάλα πολιτιστικά ιδρύματα φιλοξενούν μερικά από τα πιο αξιόλογα αριστουργήματα της αρχαίας τέχνης, αλλά και εικαστικά έργα σύγχρονων δημιουργών που αξίζει να δείτε.
Νέο Μουσείο της Ακρόπολης
Στον ελεύθερο χρόνο σας μπορείτε να επισκεφτείτε ένα από τα σημαντικά μουσεία της πόλης. Τα μεγάλα πολιτιστικά ιδρύματα φιλοξενούν μερικά από τα πιο αξιόλογα αριστουργήματα της αρχαίας τέχνης, αλλά και εικαστικά έργα σύγχρονων δημιουργών που αξίζει να δείτε.
Νέο Μουσείο της Ακρόπολης
Το νοικοκυριό στην Ήπειρο
Τάβλα- Σοφράς
Σοφράς-Λαογραφικό Μουσείο “Ελληνικοί χοροί Παραδοσιακή φλόγα “
Ο «Σοφράς» ή σουφράς, ήταν ένα στρογγυλό τραπέζι φαγητού μικρός ή μεγάλος με πολύ χαμηλά πόδια, ως 40 εκατ. ύψος , δεν το χρησιμοποιούσαν μόνο για τραπέζι φαγητού. Οι τρώγοντες κάθονταν σταυροπόδι, εκτός των νέων γυναικών που έτρωγαν στηριζόμενες στα γόνατά τους ή καθισμένες σε μικρά σκαμνιά. Οι άνδρες κάθονται πάνω σε προσκέφαλα σταυροπόδι πάντοτε. Παλαιότερα τραπεζομάντηλα δεν χρησιμοποιούσαν αλλά πάνω στο σοφρά έβαζαν ένα μεγάλο σινί και μέσα σ΄αυτό τα σάνια ή σαγάνια. Στα μεγάλα δείπνα, όπως στην περίπτωση γάμου χρησιμοποιούσαν σουφράδες ορθογώνιες σε κανονικό ύψος για 10 ή και περισσότερα άτομα και κάθονταν σε ξύλινα καθίσματα. Οι γυναίκες όμως δεν συμμετείχαν στο κοινό με τους άνδρες τραπέζι αλλά σε ξεχωριστό. Πάνω στο σοφρά έκαναν κι άλλες δουλειές, όπως το πλάσιμο των φύλλων ζυμαριού για τις πίτες, το ζύμωμα της καλαμποκοκουλούρας, των πρόσφορων για την εκκλησιά, των κουλουριών. Πάνω αναποδογύριζαν αμέσως μετά το ξεφούρνισμα τις πίτες, άπλωναν τα σύκα μετά το βράσιμό τους για να γίνουν οι συκομαϊδες κ.α. Ήταν ένα σκεύος που δεν έλλειπε από κανένα σπίτι του χωριού.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)