Η λ έ μ φ ο ς είναι ένα υγρό μέσα στο οποίο κολυμπούν τα κύτταρα. Κυκλοφορεί στα λεμφαγγεία, στην πορεία των οποίων παρεμβάλλονται οι λεμφαδένες.
Οι λεμφαδένες εντοπίζονται :
Στις μασχάλες, τη βουβωνική χώρα, στον τράχηλο , στον θώρακα και στην κοιλιά.
Οι βασικές κατηγορίες λεμφαδένων είναι:
Οι Μασχαλιαίοι , τραχηλικοι, Μηριαίοι , Βουβωνικοί
Τα Μεσοπνευμόνια Λεμφογάγγλια Τα Μεσεντέρια Λεμφογάγγλια
Το λεμφικό σύστημα συνεργάζεται στενά και με άλλα συστήματα του σώματος για να εκτελέσει αποτελεσματικά τις λειτουργίες του .
Παίζει τρεις μεγάλους ρόλους στο σώμα:
Ανοσολογική άμυνα, Απορρόφηση του λίπους, ισορροπία υγρών.
Βοηθά το ανοσο σύστημα στην καταστροφή παθογόνων μικροοργανισμών και φιλτράρει τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού, ώστε η λέμφος να επιστρέψει καθαρή και ασφαλής στο κυκλοφορικό σύστημα, με το οποιο συνεργάζεται για τη μεταφορά θρεπτικών συστατικών οξυγόνου και ορμονών από το αίμα στα κύτταρα των ιστών του σώματος.
Απομακρύνει τις πρωτεΐνες από το ενδιάμεσο υγρό, κατι πολύ σημαντικο γιατί αφενός είναι ογκώδεις για να απομακρυνθούν από τα φλεβικά τριχοειδή αγγεία, αφ ετέρου αν παραμείνουν κάνουν κατακράτηση νερού, με αποτέλεσμα την δημιουργία οιδήματος.
Αν το λεμφικό σύστημα δεν λειτουργεί σωστά, το σώμα μας δεν μπορεί να καταπολεμησει τις διαφορες αρρωστιες ή να απομάκρυνει τις τοξινες.Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να κρατήσουμε το υγρό του λεμφικού συστήματος μας, σε κίνηση. Αργή κίνηση της λέμφου μπορεί να οδηγήσει σε ασθένεια, ακόμη και σε καρκίνο, σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ο καλύτερος τρόπος για τη βελτίωση της λέμφου είναι μέσα από κίνηση ,Τρέξιμο, άλματα, περπάτημα και οποιαδήποτε άλλη φυσική δραστηριότητα βοηθουν να κρατηθεί το λεμφικό υγρό σε ροή.
Εάν δεν μπορείτε να βγείτε , το τέντωμα με διατάσεις βοηθα.
Αφθονο νερό βοηθα το λεμφικό σύστημα να κάνει σωστά τη δουλειά του. Η λέμφος όπως και το αίμα, οι εκκρίσεις των αδένων, και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό περιέχουν νερό ως κύριο συστατικό τους και το σωστό ισοζύγιο υγρών είναι σημαντικό για την αποβολή των διάφορων τοξινών.
Τα ωμά φρούτα και τα λαχανικά είναι πλούσια σε ένζυμα και οξέα τα οποία είναι ισχυρά καθαριστικά της λέμφου. Όσο πιο θρεπτική είναι η διατροφή σας και όσο λιγότερα χημικά εισέρχονται στο σώμα σας, τόσο καλύτερα λειτουργεί το λεμφικό σύστημα.
Τα τρόφιμα που διαταράσσουν το πεπτικό, το κυκλοφορικό και το ανοσοποιητικό σύστημα περιλαμβάνουν κοινά αλλεργιογόνα, ζωικά προϊόντα χαμηλής ποιότητας, ραφιναρισμένα φυτικά έλαια και επεξεργασμένα τρόφιμα που περιέχουν χημικές τοξίνες.
Τα αντιφλεγμονώδη τρόφιμα, από την άλλη πλευρά, παρέχουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.Ορισμένες από τις βασικές τροφές περιλαμβάνουν:• πράσινα φυλλώδη λαχανικά• σταυροειδή λαχανικά μπρόκολο, λάχανο, κουνουπίδι • ωμέγα-3 λιπαρα οξεα • καρύδια• εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
Συμπερασματικα
Η λέμφος ενα εξωκυττάριο υγρό που αποτελείται από πρωτεΐνες, νερό, γλυκόζη, ηλεκτρολύτες, ένζυμα και ορμόνες Όταν εισέλθει στα λεμφαγγεία ονομάζεται λέμφος.
Ταξιδεύει μέσω των λεμφαγγείων στους λεμφαδένες όπου φιλτράρονται τα μικροβια ,δηλαδη Βακτηριδια και μυκητες τα οποία μάζεψε και καταληγουν στο πλησιέστερο λεμφαδένα όπου εξειδικευμένα λευκά αιμοσφαίρια, τα λεμφοκύτταρα, τα καταστρέφουν.
Αυξημένος αριθμός λεμφοκυττάρων κατά την καταπολέμηση της λοίμωξης θα προκαλέσει τη μεγέθυνση του λεμφαδένα.
Πρησμένοι λεμφαδένες είναι συνήθως μια ένδειξη της συνεχιζόμενης μάχης μεταξύ των λεμφοκυττάρων και των παθογόνων στοιχειων.
Συνήθως εντοπίζονται διογκωμένοι λεμφαδένες στο λαιμό, τις μασχάλες και τη βουβωνικη χώρα.
Ο συνολικός όγκος της λέμφου σ΄ ένα ενήλικα άνθρωπο υπολογίζεται σε 20 λίτρα. Η λέμφος είναι ένα διαυγές διάφανο υγρό που αποτελείται κατά 95% από νερό.
Οι λεμφαδένες είναι μικροί σχηματισμοί μεγέθους ολίγων χιλιοστών, οι οποίοι φιλτράρουν υγρά, που κυκλοφορούν στο σώμα κι έτσι αποτελούν σταθμοί συλλογής ξένων σωμάτων, όπως βακτηριδιων ιών ή καρκινικών κυττάρων. Στη συνέχεια λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται επί των συλλεχθέντων ξένων σωμάτων εντός των λεμφαδένων και τα εξολοθρεύουν.
500-600 λεμφαδένες υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα.
Τα νοσήματα που μπορούν να δώσουν την εικόνα παθολογικής διόγκωσης είναι αρκετά, με σημαντικότερα τα εξής
Λοιμώδη νοσήματα.
Κάποιες ιογενείς λοιμώδεις νόσοι συχνά συνοδεύονται από πρησμένους λεμφαδένες, οπως η ερυθρά, η ιλαρά,η ανεμοβλογιά, ο έρπης, η λοιμώδης μονοπυρήνωση
Επίσης κάποιες μικροβιακές λοιμώξεις όπως η φυματίωση η βρουκέλλωση, η οστρακιά ενώ το ίδιο σύμπτωμα μπορεί να εμφανίζεται και σε αρκετά παρασιτικά νοσήματα όπως η τοξοπλάσμωση, η λεϊσμανίαση, η ακτινομυκητίαση
Νεοπλασίες. Σ αυτή την κατηγορία ανήκουν όλα
τα κακοήθη νεοπλάσματα, λεμφώματα, λευχαιμίες και άλλα σπάνια κακοήθη νοσήματα που μπορεί να χαρακτηρίζονται από διογκωμένους λεμφαδένες.
Αυτοάνοσα νοσήματα. Τα νοσήματα του συνδετικού ιστού όπως αποκαλούνται διαφορετικά τα αυτοάνοσα, για παράδειγμα ο λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η σαρκοείδωση, η αμυλοείδωση , μπορούν επίσης να συνοδεύονται από παθολογικούς λεμφαδένες.
Η ηλικία και η ευαισθησία του ασθενούς καθώς και το μέγεθος των διογκωμένων λεμφαδένων, η σύστασή τους και η διάρκεια της διόγκωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση.
Ειδικά στα μικρά παιδιά εντοπίζονται συχνά πρησμένοι λεμφαδένες, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό.
Σήμερα διαθέτουμε ένα πλούσιο διαγνωστικό και θεραπευτικό οπλοστάσιο για τη διόγκωση των λεμφαδένων, Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να δείχνουμε ούτε φόβο ούτε όμως και αδιαφορία.
Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι τα καμπανάκια που χτυπούν πάντα όταν τα όργανα που φρουρούν πάσχουν από οτιδήποτε
Ορισμένοι καρκίνοι μεθίστανται καθ υπεροχήν με τη λεμφική οδό. Ανάμεσα σε αυτούς κατά κύριο λόγο είναι ο καρκίνος του μαστού και το μελάνωμα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια η χειρουργική εξαίρεση τέτοιων καρκίνων συνδυαζόταν σχεδόν πάντα με σύγχρονη αφαίρεση και άλλοτε άλλων ομάδων λεμφαδένων, προς αποκλεισμό της διαφυγής του όγκου από τα στενά όρια της πρωτοπαθούς εστίας.
Έτσι η μαστεκτομή συνδυαζόταν με λεμφαδενικό καθαρισμό της σύστοιχης μασχαλιαίας κοιλότητας (10-30 λεμφαδένες).
Η επέμβαση αυτή παρείχε το πλεονέκτημα, πως όλοι οι επιχώριοι λεμφαδένες τίθεντο στη διάθεση του παθολογοανατόμου προς εξέταση, οπότε καθοριζόταν με ακρίβεια η λεμφογενής μετάσταση ή όχι. Είχε όμως το μειονέκτημα να συνδυάζεται με σοβαρές και ιδιαίτερα νοσηρές παρενέργειες, όπως κινητικά προβλήματα στον ώμο, επιμόλυνση του τραύματος, νευρικές βλάβες και λεμφοίδημα στο χέρι. Το λεμφοίδημα είναι έντονο πρήξιμο οφειλόμενο στη συσσώρευση λεμφικού υγρού.
Με το σχεδιασμό κι εφαρμογή μιας λιγότερο επεμβατικής χειρουργικής πράξης, όπως είναι η βιοψία του φρουρού λεμφαδένα, επετεύχθη η εξαφάνιση των μετεγχειρητικών επιπλοκών, η μείωση του εγχειρητικού χρόνου, ο λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος, το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα και τελικά η βραχύτερη περίοδος ανάρρωσης.
Πηγή